در تنهایی خیالم تو را مهمان رویاهایم کرده ام و به آرامی میگویم دلتنگتم

چه تلخ است بعد ازسالها جست و جو , نیمه گمشده ات را کامل بیابی...

كرم زشت و تنها بود. پيله بست. پروانه شد زيبا شد و رفت...  حكايت توست با من اوج گرفتى شدى مال ديگرى

دل درد تو را به جان مداوا نکند در عشق تو جان ز غم محابا نکند ما را و غمت به کس نگوییم اگر بوی جگر سوخته رسوا نکند

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم!  فضای اتاق برای پرواز کافی نبود.

سراغ كلبه ما را كسى جز غم نميگيرد ، خوشا روزى كه غم هم گم كند ويرانه ما را

شگفتا ! ردپاى دزد دهكده ى ما بروى برف، چقدر شبيه چكمه هاى كدخداست !

زماني فراموشت خواهم كرد كه عقلم خاموش،نفسم قطع،روحم درآسمان،وتنم زيرخاک باشد..

قفس داران غرورم را شكستند دل پاك و صبورم را شكستند به جرم پا به پاي عشق رفتن پرو بال عبورم را شكستند رهايي در اميدم موج ميزد ولي روياي دورم را شكستند

درد ياري كه رفيقان همه دل ميشكنند به تو نازم كه صفايت غم دل ميشكند!

دلتنگى هميشه از نديدن نيست  لحظه ى ديدار با همه ى زيبايى گاه پر از دلتنگیست

باورت گر بشود ، یا نشود ، حرفی نیست  اما...  نفسم میگیرد;  در هوایی که نفس های تونیست...

اعتبار آدمها به حضورشان نیست به دلهره ای است که در نبودنشان درست می کنند

بيا بهانه باش براي بودنم نه يك آرزو در بيكرانه هاي قلبم كه رسيدن به آن برايم يك رويا يك خواب باشد

زچشمانم هرچه دور افتی به دل نزدیکتر باشی ، تو را کی میتواند روزگار از یاد من گیرد.

با من بمـــان ...  آن‌ها که رفتنشان را طـــاقت آوردم ...  تـــو نبودن